Na stole wigilijnym, oprócz potraw, ustawmy krzyż, świecę np. z Caritasu, Pismo święte i talerzyk z opłatkami. Niech lektura Słowa Bożego i wspólna modlitwa wprowadzą nas w czas Świąt Bożego Narodzenia i pomogą dobrze je przeżyć, a dzielenie się opłatkiem i życzenia niech otworzą nas na siebie i umocnią łączące nas więzi. Poniżej przedstawiamy propozycję modlitwy wigilijnej, z której możemy skorzystać przy naszym wigilijnym stole.

Schemat przedstawiony poniżej ma za zadanie pomóc przeżyć jak najlepiej ten szczególny czas.

1. Znak krzyża.

2. Pieśń: „Oto Pan Bóg przyjdzie”

3. Zapalenie świecy wraz ze słowami:

• – Światło Chrystusa. (osoba zapalająca świecę)
• – Bogu niech będą dzięki. (wszyscy)

4. Kolęda ukazująca treść tajemnicy dnia: „Bóg się rodzi” lub „Wśród nocnej ciszy”

5. Modlitwa dziękczynna. „Boże, Ojcze Wszechmogący, dziękujemy Ci za to, że po raz kolejny możemy razem zgromadzić się przy wigilijnym stole i cieszyć się wspólnie Twoją wielką miłością, która sprawiła, że posłałeś na świat Twojego Jedynego Syna. Dziękujemy Ci za cały miniony rok, za wszelkie łaski i błogosławieństwa, których doświadczyliśmy, a także za opiekę w sytuacjach trudnych. Dziękujemy Ci za to, że byłeś blisko nas w każdy czas, a dzisiaj jesteś w sposób szczególny obecny przy naszym wigilijnym stole. Zapraszamy Cię do naszych serc i do naszego życia”.

Dialogowana modlitwa dziękczynienia: Poczynając od prowadzącego dziękujemy Bogu za to, czego dokonał w ciągu ostatniego roku kończąc wezwania słowami: „Dziękujemy Ci Panie”, jako odpowiedź wszyscy powtarzają „Dziękujemy Ci Panie.” Jest to część modlitwy w której zachęcamy do aktywnego udziału wszystkich zgromadzonych przy stole. Wezwania mogą być krótkie, jednozdaniowe, ważne jest, by wypływały one z naszego serca.

6. Modlitwa prośby przed czytaniem Pisma świętego

: „Duchu Święty, prosimy Cię, abyś wypełnił teraz nasze umysły i serca, abyś pomógł nam skupić się nad czytanym Słowem Bożym i pomógł przyjąć je do naszych serc.”

7. Lektura Słowa Bożego.

(Dobrze jest gdy każda osoba siedząca przy stole ma przed sobą tekst Pisma świętego. Czytamy wolno, starając się uważnie wsłuchać w to, co mówi Słowo Boże). Z Ewangelii według św. Łukasza:

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.»

Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

(Łk 2, 1–20) 8. Komentarz: Dziś obchodzimy wigilię Bożego Narodzenia. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” Syn Boży w swej ogromnej miłości stał się jednym z ludzi, wszedł do ludzkiej rodziny, aby nas wprowadzić do Bożej rodziny. Stąd radość, która ogarnia tego wieczoru i dzisiejszej nocy cały świat. Dlatego dziś, zanim złożymy sobie życzenia, prośmy Ojca naszego, który jest w niebie, o pokój na ziemi, by wszyscy ludzie uświadomili sobie, że są jedną wielką rodziną, że wszyscy jesteśmy powołani do prawdziwej miłości. Prośmy, by dobry Bóg raczył wesprzeć swą łaską nasze wzajemne życzenia.

9. Dialogowana modlitwa prośby:

• Każdy przedstawia swoją prośbę
• kończąc słowami:
• „Ciebie prosimy”
• reszta uczestników odpowiada słowami:
• „Wysłuchaj nas, Panie”.
• Poprośmy także Maryję o jej nieustanne wstawiennictwo:
• Zdrowaś Maryjo...
• Na zakończenie pomódlmy się słowami, których nauczył nas Jezus Chrystus:
• Ojcze nasz...

10. Pieśń – kolęda.

11. Modlitwa przed posiłkiem:

„Pobłogosław Panie Boże nas, pobłogosław ten posiłek, tych którzy go przygotowali i naucz nas dzielić się chlebem i radością ze wszystkimi, przez Chrystusa Pana naszego. Amen.”

Po modlitwie następuje składanie sobie życzeń i łamanie się opłatkiem. Ojciec rodziny składa wszystkim życzenia i przełamuje się opłatkiem najpierw z matką, potem z pozostałymi członkami rodziny. Wszyscy nawzajem składają sobie życzenia.

Przebieg wieczerzy wigilijnej powinien uwzględniać lokalne tradycje, jeśli takie istnieją. Nie należy włączać telewizora. Kiedy wieczerza dobiega końca, świąteczny nastrój podtrzymuje śpiew kolęd i wzajemne obdarowywanie się upominkami. Podarunki dla dzieci kładzie się zwykle pod choinkę. W ten sposób upłynie czas oczekiwania na Pasterkę – świąteczną ucztę całej rodziny parafialnej.