Ustanowienie Sakramentu Pokuty

Ewangelia św. Jana opisując moment Chrystusowego zmartwychwstania w dwudziestym rozdziale (J 20, 19-23) podaje, że w dzień zmartwychwstania, wieczorem, Chrystus mimo zamkniętych drzwi przyszedł do Wieczernika, do zgromadzonego tam młodego Kościoła, który reprezentowali apostołowie.

Chrystus przyszedł i ofiarował im dar pokoju: „Pokój wam”, a następnie przekazał im władzę odpuszczania grzechów: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22-23) – to są słowa konstytutywne czyli ustanawiające ten sakrament. A więc wiemy dokładnie gdzie jest początek tego sakramentu.

Teologicznie tkwi on w tajemnicy paschalnej Chrystusa, ale patrząc na konkretne wydarzenie – miejsce gdzie Chrystus przekazuje Kościołowi tę władzę – to jest dzień zmartwychwstania wieczorem w Wieczerniku.

Ten fakt wskazuje na ścisłą zależność pomiędzy pokutą a Eucharystią. Zarówno miejsce – Wieczernik – jak również jedna wielka tajemnica paschy – Triduum Paschalne – rozpoczyna się w Wielki Czwartek wieczór Mszą wieczerzy Pańskiej, a więc władzą kapłaństwa a kończy się wieczorem w niedzielę nieszporami w dzień zmartwychwstania, czyli wtedy, kiedy Chrystus przychodzi i przekazuje władzę odpuszczania grzechów. Ta władza, jest jakby taką klamrą spinającą całe dzieło odkupienia.

W tym stwierdzeniu: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”, są zawarte dwie podstawowe prawdy:

  • 1. Chrystus ustanawiając ten sakrament nie określił jego formy. Kwestia obrzędowości, czyli samej celebracji tego sakramentu, również jako liturgii Kościoła, ma swoją historię. Patrząc na historię sakramentu pokuty, w porównaniu z historiami innych sakramentów, jest z nich najbardziej bogata, co jest to świadectwem, że ten sakrament w każdej epoce był bardzo żywy, aktywny i miał wielką siłę ekspresji.
  • 2. W stwierdzeniu „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” – jest zawarta prawda o sądzie. Trzeba osądzić, a więc może być i tak, że rezultatem tego sądu jest wstrzymanie udzielenia przebaczenia. Są pewne sytuacje kiedy rzeczywiście tego rozgrzeszenia nie można udzielić.
Więcej w tej kategorii: Terminologia Sakramentu Pokuty »